Single Sunsetcruise 35+
Tekst en foto’s met dank aan Tine de Jong-Veenstra
Prachtig weer is het. Droog en lekker zonnig, zwakke wind, bijna geen wolkje aan de hemel. Dit is heel wat anders dan het stormachtige weer van een maand geleden, wat de reden was om de toen geplande Single Sunsetcruise te verschuiven naar vandaag.
De gasten komen een voor een aangewandeld. Sommigen hebben een weekendtas mee; zij zullen blijven overnachten. Wachtend tot het moment dat ze het schip mogen betreden, zien de gasten vanaf de kade hoe alles gereed wordt gemaakt voor vertrek. Twee crewleden op het dek proberen een hoes over statafels te trekken en vast te maken aan de onderkant, wat een vermakelijk gezicht is omdat het bukken hen niet zo makkelijk af gaat. Er worden wat gekscherende opmerkingen gemaakt (“De bemanning is zo oud als het schip, ha ha,” “Alsof zij een tent opzetten en wij vanuit onze luie campingstoel toekijken”) en ik denk glimlachend aan het welbekende spreekwoord over de beste stuurlui die aan wal staan…
We mogen rond 8 uur over de loopbrug wandelen om aan boord te komen en krijgen daarbij een lekker welkomstdrankje aangeboden: sangria. We kunnen ook kiezen voor water met een fruitsmaakje, maar de meesten van ons zijn blij met een beetje alcohol. Wellicht om een beetje moed in te drinken, want je weet maar nooit of je het straks nodig hebt om die ene leuke single aan te durven spreken…
Dan stelt kapitein Alex zijn bemanningsleden voor en na nog een paar andere mededelingen (het palaver zoals dat heet) worden de trossen losgegooid. Het schip vaart rustig de haven uit, terwijl de gasten foto’s maken of in kleine groepjes staan te kletsen.
Af en toe vertelt kapitein Alex iets over het schip, onder andere over het bramzeil en de brassen en hoe ze worden bediend. De gasten mogen meehelpen met het hijsen van de zeilen en sommige gasten doen dat maar al te graag. Handig, want door zo samen te werken kom je makkelijker met elkaar in contact.
Er hangt vanaf het begin al een gezellige, gemoedelijke sfeer. Het is leuk om wat heen en weer over het schip te lopen en hier en daar een praatje te maken, in de bar een drankje te bestellen of de befaamde Bounty Burger te proeven.
En vergeet het uitzicht niet! Wat een rust op het kabbelende water. De lucht boven de horizon kleurt van blauw naar geel tot dieporanje. De zonsondergang zien vanaf het schip is inderdaad een mooie belevenis.
Als de avond vordert, zie ik dames vrolijk dansen op het bovendek. Maar ook een tweetal dat rustig een gesprek voert, heerlijk relaxt in de rode loungekussens. De zeilen zijn boven hen mooi uitgelicht door gekleurde spots. Soms zijn ze dieppaars, soms groen, dan weer fuchsia. Het geeft een extra romantische sfeer aan het geheel. Ik heb op het water geen besef van tijd, maar het vliegt helaas om. Veel te vlug voor mijn gevoel varen we na middernacht de haven weer binnen. Aan het begin van de avond hebben we een tijd tevergeefs gewacht op een paar mensen die zich hadden aangemeld maar niet op kwamen dagen, waardoor we wat later vertrokken. Vandaar dat we nu dan ook wat later dan gepland terug zijn.
Ik wens de gasten die aan boord blijven slapen een goede nacht, krijg van de kapitein en zijn uiterst vriendelijke, goedlachse bemanning een hand en stap weer aan wal. Ik kom graag weer eens terug!
